استرآباد در قديم داراي سه محله بزرگِ اصلي بود كه هر محله، خود شامل محله هاي فرعي و گذر هاي مختلف مي شد. محله هاي اصلي گرگان عبارت بودند از: سبزه مشهد، نعلبندان و ميدان. محله اصلي سبز مشهد با مركزيت سبز مشهد، شامل محله هاي سرچشمه، سرپير، دباغان، نقارچيان و گذرهاي چهارشنبه اي ، قاپي و... بود. محله اصلي ميدان، به مركزيت ميدان عباسعلي، شامل محله هاي دربنو، دوشنبه اي ، شاهزاده قاسم (دوچناران) ، مير كريم و گذر هاي قيصريه، بادگير ، پشت باره و... بود. محله اصلي نعلبندان هم به مركزيت نعلبندان، شامل محله هاي پاسرو، ميخچه گران، شير كُش، باغشاه و گذر هاي علاقه بندان، چهل ستون و سرپير بود.
دورتا دور شهر، برج و بارو كشيده شده و شهر داراي چهار دروازه به نام هاي : دروازه بسطام، دروازه چهل دختر، دروازه مازندران، و دروازه فوجرد (سبز مشهد) بود. در سال 1315 خورشيدي تخريب برج و باروي شهر به دستور رضا شاه آغاز شد و تا سال 1317 خورشيدي ديگر اثري از اين برج و بارو نبود.