پایگاه اطلاع رسانی استانداری گلستان

 
تاریخ شهادت: 30 ذیقعده سال 220 هجری

تولد و دوران امامت ایشان:
امام محمد بن علی (ع) معروف به جواد الائمه، تقی و جواد و مکنی به ابوجعفر ثانی   در دهم رجب دیده به جهان گشود . نام پدرش امام علی بن موسی الرضا (ع) امام هشتم شیعیان و مادرش خیزران می‏باشد.

امام محمد تقی (ع) پس از شهادت پدرش امام رضا (ع) درسال 203 قمری، مقام منیع   امامت را در هشت‏ سالگی بر عهده گرفت و آن را به راستی و درستی هدیت کرد و به مقصد  عالی رسانید. مامون عباسی (هفتمین خلیفه سلسله عباسیان) پس از شهادت امام رضا (ع( از امام جواد (ع) دل جویی کرد و دخترش ام الفضل را به عقد وی درآورد.

چگونگی شهادت:
معتصم، خلیفه عباسی و جعفر، پسر مأمون، سمی را در انگور تزریق کردند و برای ام‏فضل فرستادند. ام فضل نیز آن را در میان کاسه‏ای گذاشت و جلو امام جواد علیه‏السلام نهاد و از آن انگور بسیار توصیف کرد. سرانجام آن حضرت از انگور خورد و طولی نکشید که آثار سم را در خود احساس کرد. در همان حال ام‏فضل پشیمان شد و گریه کرد. حضرت به او فرمود: «چرا گریه می‏کنی؟ اکنون گریه تو سودی ندارد. ین را بدان که به سبب ین جنیت، به چنان دردی مبتلا می‏شوی که هرگز علاج ندارد و چنان به تنگدستی افتی که جبران‏پذیر نباشد». بر اثر نفرین آن حضرت، ام‏فضل به دردی بیمار شد که همه اموالش را در راه معالجه آن مصرف کرد، ولی سودی نبخشید و با نکبت بارترین وضع به هلاکت رسید. برادرش جعفر نیز در حال مستی به چاه افتاد و جسد بی‏جانش را از چاه بیرون آوردند. 

مرقد مطهر امام جواد علیه السلام
امام جواد علیه السلام  در کنار جدش امام کاظم (ع) در مقابر  قریش شهر بغداد - که امروز به آن کاظمین می‏گویند - دفن گردید.

در تقویم روزهای سال، ذیقعده یازدهمین ماه قمری است، در این ماه شادی و غم به هم آمیخته، آغازی همراه با سرور و پایانی همراه با اندوه دارد.

این ماه را می توان ماه امام هشتم (ع) نامید زیرا در ابتدای آن ولادت خواهر گرامی ایشان حضرت فاطمه معصومه (س) و در یازدهم این ماه ولادت خود آن حضرت و در پایان این ماه شهادت فرزند گرامی امام هشتم (ع)، حضرت امام جواد(ع) واقع شده است...

« مظهر جود »

 كيستم من مظهر جود خداى مهربانم

نهمين آئينه دار خاتم پيغمبرانم

هشتمين آلاله‏ ى باغ ولاى مرتضايم

گوهر درياى عصمت من جواد بن رضايم

بعد موسى جرعه نوش باده ‏ى جام طهورم

اولين فرزند دلبند رضا در شهر نورم

لاله‏ اى بودم كه كرده داغ مادر، خون دل من

شوهرى هستم كه باشد همسر من قاتل من

در سنين نوجوانى همسر نامهربانم

داد زهرى كز شرارش سوخت مغز استخوانم

من درون خانه بودم او به پشت درب خانه

مى‏ زدم من ناله از دل، مى‏ زد او چنگ و چغانه

در كوير تشنه كامى داد از كين زهر نابم

تشنه لب گشتم نداد آن بى حيا يك جرعه آبم

هر زمان از پرده دل ناله از اغيار كردم

يادى از ناله‏ ى بين در و ديوار كردم

بس كه خون دل ز دست همسر نااهل خوردم

در سنين نوجوانى همچو مادر جان سپردم

 منبع: سایت جامع فرهنگی مذهبی شهید آوینی