دکتر محمد اسماعیل اسدی، پژوهشگر مرکز تحقیقات کشاورزی گفت: با توجه به فرا رسیدن فصل برداشت محصول گندم و جو در استان گلستان، برخی کشاورزان بعد از برداشت محصول خود مبادرت به آتش زدن بقایای برجای مانده از برداشت گندم و جو می نمایند که آتش سوزی هر ساله این محصولات، خسارات مالی فراوانی به كشاورزان و اقتصاد جامعه وارد می آورد.
دکتر اسدی افزود: با توجه به اینکه محصول گندم وجو بسیار خشك و سریع الاشتعال است و وزش باد نیز از عواملی است كه موجب تسریع و شدت آتش سوزی می شود، همه موارد فوق باعث از بین رفتن یك سال زحمت و تلاش كشاورز و ضرر و زیان به اقتصاد كشورمان می گردد.
ایشان خاطر نشان کرد: به کشاورزان محترم توصیه می گردد که به طور جدی از آتش زدن بقایای بعد از برداشت گندم و جو خودداری نمایند. زیرا بازمانده محصول گندم (سفال گندم) برای زمین مفید و نوعی كود و پوشش (مالچ) محسوب می گردد. با آتش زدن سفال گندم و جو باعث فقیرتر شدن زمین خود از نظر مواد آلی و همچنین آب قابل دسترس نشوید .
حفظ بقایای گیاهی بر روی خاک اثرات مفید بسیاری دارد که از جمله ایجاد زیستگاهی برای موجودات ریز خاکی و کرمها، جلوگیری از اثرات مستقیم فرسایشی قطرات باران بر خاک، تامین غذای دام، مصارف سوختنی، افزایش ماده آلی خاک، جلوگیری از تبخیر زیاد آب از خاک و اصلاح خاک را می توان برشمرد. در غلات این بقایا کاه و کلش نامیده می شود. کاه شامل بقایای برگ ها، ریشکها و ساقه های باقی مانده بعد از برداشت غلات کوچک مانند گندم، جو، چاودار و یولاف است که طبق معمول به صورت بسته بندی از مزارع خارج می شود. کلش کاهبن های ایستاده آنها است که پس از برداشت محصول در زمین باقی می ماند. آتش زدن یک عمل سریع و حاد برای تغییر محیط است. این عمل در اکوسیستم های طبیعی و اکوسیستم های تحت مدیریت انسان، می تواند از قدرت تخریبی و آلوده کنندگی بسیار زیادی برخوردار باشد .
