ولادت باسعادت هفتمین اخترتابناک آسمان امامت وولایت حضرت امام موسی کاظم (ع)برهمگان مبارک باد.
ابرهای
رحمت باریدن گرفت، انوار حکمت تابش آغاز کرد، نوزادی آسمانی چشم به جهان
گشود، دامان حمیده از تولد کودکی از آل یاسین سبز گشت، آسمان گل آذین و
زمین بساط شادی گسترانید و ملائک به تماشای هفتمین ستاره تابناک امامت
آمده اند، ای شفیع روز جزا، ای کوه حلم و بردباری، ای بهترین خلق خدا و ای
محبوب و همراز پدر، خوش آمدی!
**********************
ابو الحسن موسى بن جعفر(ع)، امام هفتم از
ائمه اثنى عشر عليهم السلام و نهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است. آن حضرت
در ابواء(منزلى ميان مكه و مدينه) در روز يكشنبه هفتم صفر سال 128 يا 129
ه.ق. متولد شد. به جهت كثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت
حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الكاظم گرديد.
كنيه آن حضرت ابو ابراهيم بوده ولى به
ابو على نيز معروف بوده اند.مادر آن حضرت حميده كنيزى از اهل بربر(مغرب)
يا از اهل اندلس(اسپانيا) بوده است و نام پدر اين بانو را «صاعد بربرى»
گفته اند.حميده به «حميدة البربرية» و «حميدة المصفاة» نيز معروف بوده
است.برادران ديگر امام از اين بانو اسحاق و محمد ديباج بوده اند.
امام موسى الكاظم(ع) هنوز كودك بود كه
فقهاى مشهور مثل ابو حنيفه از او مسأله مى پرسيدند و كسب علم مى
كردند.بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق(ع) (148 ه.ق.) در بيست سالگى به
امامت رسيد و 35 سال رهبرى و ولايت شيعيان را بر عهده داشت.
قد متوسط و رنگ سبزه سير و محاسن انبوه داشت. نقش نگينش «حسبي اللّه» و به روايتى «الملك للّه وحده» بود.
دو جريان بسيار عظيم و خواندنى از امام موسی کاظم (ع)
مرحوم
شيخ حرّ عاملى و راوندى و ديگران بزرگان آورده اند: پس از آن كه امام جعفر
صادق عليه السلام به شهادت رسيد، يكى از فرزندانش به نام عبداللّه – كه
بزرگ ترين فرزند حضرت بود – ادّعاى امامت كرد.
امام موسى كاظم عليه
السلام دستور داد تا مقدار زيادى هيزم وسط حياط منزلش جمع كنند؛ و سپس شخصى
را به دنبال برادرش عبداللّه فرستاد تا او را نزد حضرت احضار نمايد.
چون
عبداللّه وارد شد، ديد كه جمعى از اصحاب و شيعيان سرشناس نيز در آن مجلس
حضور دارند و چون عبداللّه كنار برادر خود امام كاظم عليه السلام نشست ،
حضرت دستور داد تا هيزم ها را آتش بزنند؛ و با سوختن هيزم ها، آتش زيادى
تهيه گرديد.
تمامى افراد حاضر در مجلس ، در حيرت و تعجّب فرو رفته بودند
و از يكديگر مى پرسيدند كه چرا امام موسى كاظم عليه السلام چنين كارى را
در آن محلّ و مجلس انجام مى دهد.
آن گاه حضرت از جاى خود برخاست و جلو آمد و در وسط آتش نشست؛ و با افراد حاضر مشغول صحبت و مذاكره گرديد.
پس از گذشت ساعتى بلند شد و لباس هاى
خود را تكان داد و آمد در جايگاه اوّليه خود نشست و به برادرش عبداللّه
فرمود: اگر گمان دارى بر اين كه تو بعد از پدرت امام جعفر صادق عليه السلام
امام و خليفه هستى، بلند شو و همانند من در ميان آتش بنشين.
عبداللّه
چون چنان صحنه اى را ديد و چنين سخنى را شنيد، رنگ چهره اش دگرگون شد و
بدون آن كه پاسخى دهد با ناراحتى برخاست و مجلس را ترك كرد.
همچنين داود رقّى حكايت كند:
روزى
به محضر مبارك امام جعفر صادق عليه السلام شرفياب شدم و پس از عرض سلام
در كنارى نشستم، سپس فرزندش حضرت ابوالحسن موسى بن جعفر عليهم السلام وارد
شد و از شدّت سردى هوا، لباس هاى خويش را به دور خود پيچيده بود.
همين كه امام موسى كاظم عليه السلام نزد پدر آمد، امام صادق عليه السلام اظهار داشت : اى فرزندم ! در چه حالتى هستى؟
پاسخ داد: در سايه رحمت و پناه خداوند متعال هستم ، و بعد از آن اظهار نمود: اى پدر! من اشتهاى مقدارى انگور و انار دارم.
داود رقّى گويد: من با خود گفتم :
چگونه حضرت در اين فصل زمستان و سرماى شديد اشتها و ميل به تناول اين نوع
ميوه ها را دارد، ولى حضرت از افكار درونى من آگاه شد و فرمود: خداوند
متعال بر هر چيز و هر كارى قدرت دارد.سپس به من فرمود: اى داود! بلند شو و
برو داخل حياط منزل ببين چه خبر است ؛ و در باغ چه مى بينى.
پس، از جاى خود برخاستم و به طرف حياط
حركت كردم، همين كه وارد حياط شدم، با حالت تعجّب ديدم درخت انگور و انار
پر از ميوه است.با ديدن اين صحنه شگرف، بر اعتقاد و ايمانم افزوده شد؛ و با
خود گفتم: اكنون به اسرار و علوم اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام آگاه
گشتم و اعتقادم كامل گرديد.
سپس مقدارى از انگور و تعدادى انار چيدم و
چون وارد اتاق شدم حضرت موسى كاظم عليه السلام آن ها را از من گرفت و شروع
به تناول نمود؛ و در ضمن اظهار داشت:
اين از فضل پروردگار است، كه ما خانواده عصمت و طهارت را بر آن اختصاص داده و گرامى داشته است.
منبع: چهل داستان و چهل حدیث از امام موسی (ع)
