بارگاه و مضجع امامزاده عبدالله گرگان از نوادگان امام موسي كاظم(ع) در حد فاصل ميدان شهدا و ميدان ترمينال قرار دارد و آرامستان شهر واقع شده است. اين بارگاه داراي صحن هاي مختلفي است كه همه ساله توسط بسياري از مشتاقان اهل بيت از سراسر كشور زيارت مي شود.
گورستان تاریخی امامزاده عبدالله:
این بقیه و گورستان اطراف آن تا قبل از ویرانی بارو، برج ها و دروازهای شهر استراباد، در پشت باروی شمالی و خندق آن واقع شده بود. بعلاوه دروازه شمالی شهر یعنی دروازه ی فوجرد در حاشیه آن قرار گرفته بود. بنابراین آن را باید جزو گورستان های برون شهری استراباد محسوب نمود، ولی هم اکنون این قبرستان در داخل شهر گرگان قرار گرفته است. محمدصالح استرابادی به سال 1294 هـ در زمان معرفی «مولانا  نظام استرابادی» مثنوی بلقیس و سلیمان و متوفی به سال 921 هـ، می نویسد: مدفن او در خارج دروازه استراباد که معروف است به دروازه دنگ کوبان والان آن دروازه خاکریز است و در شمال بلده استراباد واقع می گردد لوح آن (سنگ فرار) موجود است.آنچه در این گنبد و بارگاه در اوایل قرن 9 هـ یعنی سال 805 وجود داشت، سنگ محکوک بصورت کتیبه ای بسیار زیبا تا اوایل دهه چهل خورشیدی در سمت چپ در ورودی بقعه بچشم می خورد. که بر روی آن تاریخ 805 (دو سال آخر حکومت تیمور ، 807 – 771 هـ.ق) مشاهده می شد. (اسدلله معطوفی ؛1387 ،1080) بعلاوه کتیبه ای هم بر چهارچوب در آن تا اواخر دوره قاجار وجود داشت. که رابینومتن آن را خوانده و ساختش را به یوسف بن شکری دربندی به سال 873 منتسب نموده بود.
وجود سنگ مزارهای بسیار مجلل، با شکوه و قدیمی مخصوصاً از نوع گهواره ای در این گورستان تاریخی خودنشان از قدمت آن و نیز اعتبارش در نزد اهالی شهر استراباد بود. گنبد و بارگاه این امامزاده چندبار در طول تاریخ تعمیر و ترمیم شده است. یکبار در عصر ناصرالدین شاه قاجار پس از آتش سوزی شدیدی که بخشی از سقف ، در و پنجره های بنا را نابود نمود. بیگلربیگی  (حاکم) ایالت استرارباد بنام عباس خان آن را تعمیر نمود و دستور داد حواشی محوطه گورستان را نیز سازماندهی کنند.